یا ابا عبدالله،

تو نیز چون جدت حسین(ع) غریب بودی تا آن‌جا که در پاسخ یکی از یاران که شما را به قیام فرا می‌خواند فرمودی: «اگر به تعداد انگشتان یک دست یاور داشتم قیام می‌کردم».

پدرت، امام صغیر کربلا، امام باقر(ع) و جدّت، سیدالساجدین، امام زین العابدین(ع) بارها و بارها داستان شگفت عاشورا را همراه با حزن و اشک و اندوه برایت روایت کرده و برایت گفته بودند که بر جدت حسین(ع) چه گذشت. ... این بود که همیشه سوگوار حسین(ع) بودی و قلبت زائر همیشگی‌اش و فرمودی: «من ارادالله به الخیر فقذف فی قلبه حب الحسین وحب زیارته». هرکس که خدا خیر خواهش باشد در دلش محبت حسین وعشق زیارتش را قرار می‌دهد.