یا علی ابن موسی الرضا(ع)

روز ولادت حضرت علی علیه السلام و یکی از روزهای اعتکاف بود.برنامه های اعتکاف خیلی سنگینه و تقریبا باید به طور کامل اون سه روز رو توی حرم می بودم.

از صبح زود برای عکس گرفتن تو اعتکاف بودم و به شدت خسته بودم و اون روز هم از اون روزایی بود که اصلا اصلا حوصله ی عکاسی رو نداشتم.

بعداز ظهر چند ساعتی وقت داشتم و از اعتکاف برای استراحت به اتاق اومدم.داشتم عکس ها رو مرتب و دوربین رو شارژ میکردم که تلفن اتاق زنگ زد.

آقای ... از یکی از شبکه های تلویزیون بودند. به من گفتند ما پخش مستقیم از بالای پشت بام انقلاب داریم و اگه دوست داری میتونی بیای برای خودت عکس بگیری و در کنارش چند تایی هم عکس های مورد نظر ما رو که از پشت صحنه پخش زنده میخوایم بگیری.

دوربین اصلی و باکیفیت ما رو یک ساعت پیشش همکارم برده بود و یک دوربین معمولی داشتیم.به ناچار همون رو برداشتم و رفتم. چند ساعتی بالای پشت بام بودم .شرایط نوری خیلی خیلی بد بود و اصلا مناسب برای عکاسی نبود .نزدیکای غروب شد و  باید میرفتم ادامه ی برنامه های اعتکاف رو عکس میگرفتم ولی خب دلم نمیومد از اونجا برم...

همون لحظه دیدم حاج احمد شکوهی (قدیمی ترین نقاره زن حرم) ؛به همراه بقیه خادم ها برای رفتن به نقاره خانه به بالای پشت بام اومدند.

به این فکر کردم چه خوب میشد میتونستم منم برم تو نقارخانه. تو این مدت یک بار هم نتونسته بودم مجوز نقاره خانه رو بگیرم.

با خودم گفتم خیلی طبیعی همراهشون میرم بالا!

پشت سرشون رفتم که دیدم مامور اونجا گفت کجا میری؟؟!!!

هیچی دیگه برگشتم و تو حال و هوای خودم بودم و به این فکر میکردم چجوری یه روز بتونم مجوزشو بگیرم که بعد از چند دقیقه دیدم همون مامور صدام کرد و گفت میتونی بری بالا!!...

واقعا نفهمیدم چه اتفاقی افتاد. نمیدونم اون آقای ... صحبت کرده بود با اون مامور یا شایدم یه چیزی شبیه به معجزه اتفاق افتاده بود...

از یه طرف خیلی خیلییی ناراحت بودم برای اینکه چرا دوربین خوبی همراهم ندارم و از طرف دیگه خیلی خوشحال بودم که برای اولین بار میتونم برم بالای نقارخانه.

در هر صورت ثانیه های اون غروب هم تموم شد و یکی از بهترین خاطرات من تو ذهنم ثبت شد و عکس هایی هم(هرچند با کیفیت کم) به یادگار ثبت شد.

در ادامه چند عکس از اون غروب به یادمونی رو مشاهده بفرمایید: