خاطرات زیبا از امام رضا(ع)به زبان استاد قرائتی

کنار ضریح حضرت على بن موسى‏الرضا علیه السلام مشغول دعا بودم. حالى پیدا کرده بودم که کسى آمد و سلام کرد و گفت: آقاى قرائتى! این پول را بده به یک فقیر.

گفتم: آقاجان خودت بده. گفت: دلم مى‏ خواهد تو بدهى. گفتم: حال دعا را از ما نگیر، حالا فقیر از کجا پیدا کنم. خودت بده. او در حالى که اسکناس آبى رنگى را لوله کرده بود و به من مى‏ داد دوباره گفت:

تو بده. آخر عصبانى شدم و گفتم: آقاجان ولم کن.

بیست تومن به دست گرفتى و مزاحم شدى. گفت:

حاج آقا! هزار تومانى است، دلم مى‏ خواهد شما به فقیرى بدهى.

وقتى گفت: هزار تومانى است، شل شدم و گفتم:

خوب، اینجا مؤسسه خیریه‏ اى هست، ممکن است به او بدهم. گفت: اختیار با شما. وقتى پول را داد و رفت، من فکر کردم و به خودم گفتم: اگر براى خدا کار مى ‏کنى، چرا بین بیست تومانى و هزار تومانى‏ فرق گذاشتى؟! خیلى ناراحت شدم که عبادت من خالص نیست و قاطى دارد.

برگرفته شده از baboljavad.blog.ir