حرف دل شاعر خوب ما تقدیم به دل شما عزیز همیشه همراه ما

اِ زمونه ی

دِلُمو از هَمدیگَه چِه دور بُده           لِذت دیدن هم چه شور بُده

تا اَبُهنَم دوست و قوم و خویشُمو           فُرصت دیدنُمو عُبور بُده

دِلیا مثل قدیم نَزیک که نی                دِلِ گُت اِ روزیا وُفور بُده

هر کیسی دنبال کار و بارُشِن           خِنَه ی از ته دل به زور بُده

محض کَم کِردَه ی پِی هَم چِدَیا     چه بهونَیا که جفت و جور بُده

اگه چه زندگی یک روز دو روزن              تِه وجودُمو پر از غُرور بُده

دلمو تنگ قدیمیا اَبو ؟             یا که دلها هَمَه سوت و کور بُده

اَن زمانی هَمَه یکدل هَمَه خَش     جَمعُشو گرم مِثِ یک تنور بُده

سختی زندگیشو خیلی زیاد                ولی قلبُشو چقد صبور بُده

هیسکی آخِر تِه اِ دنیا نامَنِه                  بدن مرده نصیب مور بُده

هَمَه با هَم بِه خَشی تا بُکُنَم        فرصت زندگی یک حضور بُده

قَدر هَم بِفَهمَم و فِکر بُکُنَم      کاین چنین دلی چِقَد بلور بُده

حَرفیایِ دِلِ مَه گوش بِکَشی         حرفیام مَحض یکَِم مُرور بُده

شعر از عمران زاهدی