سرود «خمینی ای امام» که حمید سبزواری در سال 42 سروده بود، برای اولین بار در حضور امام، از زبان گروهی از دانش آموزان در فرودگاه پیچید. بین 4 تا 8 میلیون نفر از فرودگاه امام تا بهشت زهرا از مناطق مختلف کشور به استقبال آمده بودند. حضرت امام(ره) در فرودگاه در بیانات خود، مردم را مخاطب قرار داده و گفتند: «من از عواطف طبقات مختلف ملت تشکر میکنم. عواطف ملت ایران به دوش من بار گرانی است که نمیتوانم جبران کنم.» و مردم را به وحدت کلمه و ادامه مبارزه تا قطع کامل ریشههای فساد دعوت کردند و عازم بهشت زهرا شدند. اتفاق بزرگی در حال رخ دادن بود که هیجانش جمع را بی قرار شنیدن سخنان امام می کرد.
او اما در میان ازدحام جمعیت و صدها خبرنگار و عکاس و فیلمبردار، آرام بود. همه این لحظه ها در دوربین ها و همینطور حافظه مردم ثبت می شد. ماشین حامل امام، کمی مانده به بهشت زهرا خاموش شد، امام می خواست پیاده شود و در نهایت هلی کوپتری آمد و ایشان را تا قطعهی 17 برد. 12 بهمن 57، 5شنبه ای بود که ایران به شهدای حاضر در بهشت زهرا، سلام کردند و شادباش پیروزی گفتند. فشار مردم موجب شد که فرمانداری نظامی تا سه روز، راهپیمایی و تظاهرات را آزاد اعلام کند. آیات قرآن و پس از آن، سرود «برخیزید ای شهیدان راه خدا» در بهشت زهرا طنین افکند.